ขาม้า หมายถึง น. ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ตะเกียบ ก็เรียก.
ว. อาการที่เดินยกขาไม่ขึ้น.
น. ขาโต๊ะ ตั่ง หรือตู้เป็นต้นที่ออกแบบให้คล้ายขาของสิงห์.
น. บริเวณโคนขาด้านหน้าตรงส่วนที่ต่อกับลำตัว.
น. ไม้ ๒ อันที่ทำเป็นขาไขว้กัน ใช้วางบนหลังช้าง สำหรับนั่งบรรทุกของ หรือลากไม้.
[-หฺยั่ง] น. ไม้ ๓ อันผูกปลายรวมกันและกางออกไป สําหรับตั้งหรือห้อยของต่าง ๆ.
น. ส่วนหลังของขานับตั้งแต่โคนขาถึงขาพับ.
น. พวก, ฝ่าย, เช่น ขานักเลง ขาเจ้าชู้; เรียกผู้ร่วมเล่นการพนันเช่นไพ่ว่า ขา; คราว, เที่ยว, เช่น ขากลับ ขาเข้า ขาออก; (โบ)สลึง, ใช้เฉพาะราคาทองคำที่คิดเป็นราคาเงินบาท เศษที่เป็นสลึงเรียกว่า ขา เช่น ทองคำหนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๘ บาท๒ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสองขา ถ้าเป็นราคาเงิน ๘ บาท๓ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสามขา.